Ας το παραδεχτούμε! Πολλοί από εμάς κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού μας στο σπίτι διασκεδάζαμε τα αρνητικά μας αντανακλαστικά με τη νοερή μεταφορά μας σε κάποια γνωστή – αγαπημένη ή άγνωστη – επιθυμητή παραλία σε έναν ή δύο μήνες. Δυστυχώς όμως τα νέα από το επιστημονικό μέτωπο δεν είναι ενθαρρυντικά. Υποστηρίζεται πως όποια κι αν είναι η επίδραση των θερινών θερμοκρασιών στον κορωναϊό, δε θα επαρκεί για τη χαλάρωση των κοινωνικών περιορισμών.

Στις πιο πρόσφατες μελέτες που έγιναν σε χώρες του βορείου και νοτίου ημισφαιρίου (Dr. Juni and his colleagues, University of Toronto) φάνηκε πως πολύ μικρή επίδραση έχει στη διασπορά του ιού η εναλλαγή θερμοκρασίας και υγρασίας. Προς επίρρωση αυτού του συμπεράσματος, και σε άλλες μελέτες που έγιναν φάνηκε ότι πολύ λίγο συνέδραμε στον περιορισμό της διασποράς του ιού η επίδραση του ήλιου ή η αύξηση της υγρασίας. Αντιθέτως, οι διαφορές που εντοπίστηκαν συσχετίστηκαν κυρίως με τα ληφθέντα μέτρα κοινωνικής προστασίας και τα κλειστά σχολεία. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού δεν έχει ανοσία. Επομένως ο ιός δε χρειάζεται ευνοϊκό περιβάλλον για να διασπαρεί.

Θα το πάρουμε λοιπόν απόφαση ότι θα ζήσουμε μαζί του. Και το καλοκαίρι. Και με δεδομένο ότι δεν έχουμε μαγικές ικανότητες ώστε να επηρεάσουμε δραστικά τις καταστάσεις, θα κάνουμε ό, τι μπορούμε για να το απολαύσουμε, με μέτρο και κατά τις δυνάμεις μας. Αν μη τι άλλο, ελπίζουμε να μην είναι το τελευταίο της ζωής μας. Ο, τι πάντως κι αν αποφασίσει να κάνει ο καθένας για να περάσει, να προσπεράσει ή και να απολαύσει αυτό το ιδιαίτερο καλοκαίρι, θα πρέπει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του την ανάγκη να προστατεύει τον εαυτό του και τους γύρω του. Επειδή είτε το θέλουμε είτε όχι, η περίοδος που διανύσαμε και συνεχίζουμε να διανύουμε μας έχει αλλάξει. Και μπορεί το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο να ανθίσταται σθεναρά και να επιμένουμε να βρισκόμαστε και να εκδηλώνουμε τη διάθεσή μας για ξεφάντωμα, αλλά ο ιός υπάρχει και το φάρμακο ή το εμβόλιο για τη θωράκισή μας δεν έχουν βρεθεί ακόμη…