ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Αυτόματα, και σε συνάρτηση με το «πολεμικό» κλίμα που περιγράφω παραπάνω, ως γνήσιος cine′phile, ανακαλώ την ταινία που αφορούσε στο βράδυ των Χριστουγέννων που Γερμανοί και Βρετανοί στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ξεταμπουρώθηκαν, έπαιξαν ποδοσφαιρικό αγώνα και τραγούδησαν από κοινού τα κάλαντα. Δυστυχώς την επομένη συνέχισαν την προπόνησή τους στο θανατογόνο σπορ του πολέμου. Όπως επίσης εύκολα ανακαλώ ταξιδιωτικές εμπειρίες στα βάθη του μετρό του Βερολίνου και του Λονδίνου, όπου γλαφυρά αναπαριστώνται οι ζωές του βομβαρδιζόμενου άμαχου πληθυσμού στις σκοτεινές σήραγγες, που φωτίζονται μόνο από τοξικές φωσφορίζουσες μπογιές στους τείχους και οι άνθρωποι που βλέπουν τη φλόγα του κανδηλιού να τρεμοσβήνει, ενδεικτικό ότι το οξυγόνο στην αίθουσα που είναι στοιβαγμένοι τελειώνει..
Τα Χριστούγεννα (αλλά όχι μόνο αυτά) είναι (και πρέπει να είναι) ημέρες περισυλλογής. Οι πλείστοι των ανθρώπων γύρω μας αναζητούν βασικά πράγματα, κατανόηση, αποδοχή, εκτίμηση και σεβασμό. Οι κακότροποι συνάνθρωποί μας τα έχουν στερηθεί. Αυτό δε σημαίνει ότι πρώτα και πάνω απ’ όλα δεν πρέπει να προστατεύουμε το ζωτικό μας χώρο και την αξιοπρέπειά μας. Μόνο έτσι θα μπορούμε να είμαστε καλά και να δώσουμε θετικά συναισθήματα. Η αυτοαποκάλυψη της θεραπευόμενης ότι μέσα από τους συντρόφους της ψάχνει τον δυστυχώς πρώιμα εκλιπόντα πατέρα της θα τη βοηθήσει να έχει υγιείς σχέσεις. Η παραδοχή άλλου θεραπευόμενου ότι η πλήρης απέχθεια και απόρριψη της μαθητικής του φάσης ζωής μπορεί να σημαίνει τον πρώιμο θάνατο της παιδικής του αθωότητας είναι εργώδης διαδικασία. Από τα πιο σύνθετα έως τα πιο καθημερινά, όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν είναι σημαντικά και μόνο επειδή μας απασχολούν. Το ίδιο δύσκολο είναι λοιπόν να πείσω το γιο μου να αφήσει το κινητό και να δούμε μαζί την ταινία του Roberto Benini “la vita e′ bella”…
Καλά κι αγαπημένα Χριστούγεννα!