Ο κανιβαλισμός των αξιολογήσεων
μυστηριώδη και γνώριζες περίεργες μηχανές, αερόστατα, υποβρύχια, καράβια ξύλινα με
ναυαγούς εξαιρετικά ευρηματικούς… Το εντυπωσιακό ήταν ότι όταν γράφονταν τα διηγήματα
αυτά δεν υπήρχαν αεροπλάνα και υποβρύχια. Θυμάμαι λοιπόν ν’ αναρωτιέμαι πόσο ωραία
θα ήταν να είχε ο καθένας από ένα φορητό τηλέφωνο… Cool! Στα 25 μου αυτή η σκέψη των
παιδικών μου χρόνων έγινε πραγματικότητα! Είχα το πρώτο μου φορητό τηλέφωνο και
άρχισα ν’ αρμενίζω στον ωκεανό του διαδικτύου με τον πρώτο μου υπολογιστή.
Σήμερα όλοι συνωστιζόμαστε στη “γούρνα” -που λένε και στο χωριό μου- του διαδικτύου,
όλοι μιλούν με όλους, η πρόσβαση στην πληροφορία καθίσταται ευκολότερη από ποτέ, οι
βιβλιοθήκες των πιο καταξιωμένων πανεπιστημίων είναι ανοικτές… Το ίδιο όμως εύκολη
είναι και η κριτική, η αξιολόγηση, με τα καλά και τα άσχημά της, για να μην αναφέρω το
«μαύρο» internet, όπου κακοποιά στοιχεία οργανώνουν τις επόμενες κινήσεις τους. Τα
social media είναι ένα τεράστιο καφενείο όπου ο καθένας λέει -postaρει το πρωινό του, το
πρωινό ραχάτι της γάτας του, κάθε δευτερόλεπτο της καθημερινότητας του αλλά και τα
επιτεύγματά του. Η ηλεκτρονική βιομηχανία αντικατέστησε τα επιτεύγματα της βιομηχανικής
επανάστασης και καριέρες χτίζονται σε ηλεκτρονικές διαφημίσεις και φόρμες αξιολόγησης.
Τα forums (ας με συγχωρέσουν οι λατινομαθείς) δίνουν και παίρνουν, και οι πιο ιδιαίτεροι
από τους ασθενείς μου με τις πιο περίεργες αναζήτησεις θα βρουν κάποιον στην άλλη μεριά
του πλανήτη -αλλά στην ίδια γειτονιά του forum τους- που θα συμφωνήσουν στο ότι η γη
είναι επίπεδη. Η άγρα των likes καλά κρατεί και το μέτρημα αυτών μετά από κάθε ανάρτηση-
post είναι «εξιταριστικό»! Οι ομάδες στο social, viber, messenger είναι το πρόπλασμα για τη
δημιουργία υπο-ομάδων ώστε να κατασπαραχθούν όσοι δεν παραμένουν στην αρχική
ομάδα -αλλά ποτέ δεν κλήθηκαν στην υπο-ομάδα. Πάντα υπάρχει ο αποδιοπομπαίος τράγος
που θα εξυπηρετήσει την διοχέτευση των άγριων ενστίκτων των μελών της υπο-ομάδας. Το
bullying συνεχίζεται κι αυτό με πρωτοφανή αγριότητα όσο και μαζικότητα, ώστε οι
κακοποιητές -προφανώς οι ίδιοι κακοποιημένοι- να ακονίζουν τα ναρκισσιστικά και
κοινωνικοπαθητικά τους ένστικτα. Η σπίλωση της αξιοπρέπειας τρίτων δεν κινητοποιεί
κανέναν ηθικό ενδιασμό σε αυτόν που σπιλώνει. Η λάσπη της γούρνας του διαδικτύου
προσφέρει την ιδανική κάλυψη. Η Google λέει ότι δεν υπάρχει κανένας φραγμός στην
ανάρτηση οποιουδήποτε σχολίου από οποιονδήποτε αρκεί να μην είναι υβρεολόγιο και
άμεσες απειλές για τη ζωή κάποιου, λες και υπόκωφα δεν μπορεί κάποιος να λασπολογεί.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ακυρωθεί η θετική πλευρά του διαδικτύου. Είναι τρομερό
από το σπίτι μου να έχω πρόσβαση στις βιβλιοθήκες του Harvard. Απλά -που δεν είναι
καθόλου απλό- στην εποχή μας υπάρχει δυνατότητα μαζικά να επηρεάζουμε τις ζωές των
άλλων με πολλαπλασιαστικό τρόπο. Το θέμα είναι τι κουβαλά ο καθένας μέσα του και τι
ηθμοί υπάρχουν σχετικά με το τι θα διαχυθεί έξω μας. Δηλαδή το πόσο υπάρχει minimum
αυτογνωσίας, ώστε ,παρά τα άγρια ένστικτα που είναι σύμφυτα με την ανθρώπινη φύση, να
αναχαιτήσει την απροβλημάτιστη διασπορά της επιθετικότητας…