“Ποια αισιοδοξία;

– Παρανοώ; Εν μέσω αυτής της πρωτόγνωρης πανδημίας είμαι παρανοϊκή που τα βλέπω όλα μαύρα;

Όχι, βέβαια! Κανείς δε θα τολμούσε να μου απευθύνει κάτι τέτοιο!

Και συνεχίζω τη σκέψη μου… μπορώ να αλλάξω την πραγματικότητα; Να επηρεάσω τις εξελίξεις; Προφανώς όχι! Αφού λοιπόν δεν έχω τη δυνατότητα διαμόρφωσης της περιρρέουσας κατάστασης, θα κάνω ό, τι περνάει απ’ το χέρι μου ν’ αλλάξω τη δική μου πραγματικότητα!

θα ξυπνήσω νωρίς, θα γυμναστώ, με όποιο τρόπο βρω πιο πρόσφορο, θα κλείσω την τηλεόραση και θ’ ακούσω μουσική, θα μαγειρέψω, θα διαβάσω λιγάκι και για ν’ αποδράσω και από την πραγματικότητα αλλά και για να ακονίσω το πνεύμα μου. Δουλεύω από το σπίτι; Τότε τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα! Αρκετές ώρες της ημέρας έχουν συγκεκριμένο σκοπό. Έχω παιδιά; Θα παίξω παιχνίδια ρόλων, θα κάνω μαζί τους χειροτεχνίες… και αν η πραγματικότητα του σπιτιού μου δεν είναι αυτή που επιθυμώ ή και με πνίγει… τότε θα βρω τρόπους είτε για να την ανεχτώ, με το λιγότερο δυνατό κόστος για μένα ,είτε για να δώσω μια οριστική λύση. Υπάρχουν πάντα εξειδικευμένοι και διαθέσιμοι ειδικοί που θα με ακούσουν.

Το ερώτημα λοιπόν του τίτλου θα αποβάλει την ειρωνεία και θα απαντηθεί έτσι: αυτή την αισιοδοξία που πηγάζει από μέσα μου!”