Η ελπίδα της Ανάστασης

Ποιος είπε ποτέ πως η ζωή είναι εύκολη; Θέματα υγείας, σχέσεων κοινωνικών, συγγενικών ή συντροφικών, εργασίας, οικονομικών, ανακύπτουν συχνά ή λιγότερο συχνά και μας εκτρέπουν από τα καθημερινά τετριμμένα μας… Έως εδώ τίποτα το ιδιαίτερο. Αν αφαιρέσουμε το προσωπικό μας συναίσθημα θα λέγαμε πως «έτσι είναι η ζωή».

Σ’ αυτό , όμως, το σημείο, η στάση  του καθενός από εμάς απέναντι στο ξαφνικό και συνάμα δυσάρεστο προσωπικό γεγονός ποικίλλει. Μπορούμε, δηλαδή να αντιμετωπίσουμε το αναπάντεχο αυτό περιστατικό ως κάτι «διαχειρίσιμο» ή να το αφήσουμε να μας συμπαρασύρει σε μαιάνδρους απαισιοδοξίας, αυτολύπησης και απομόνωσης.

Στην πρώτη περίπτωση, αυτός που προσαρμόζεται και αντιδρά δυναμικά στις προκλήσεις της ζωής έχει ένα δυνατό πλεονέκτημα, την ικανότητα της εναισθησίας, την ικανότητα δηλαδή που τον βοηθά να αντιλαμβάνεται με ρεαλιστικό τρόπο τον εαυτό του και την κατάστασή του, να δημιουργεί και να αναπτύσσει ισχυρούς κοινωνικό-συναισθηματικούς δεσμούς  και να παραμένει ψύχραιμος όσο διαρκεί η περίοδος των δυσκολιών.  Η στάση αυτή βοηθάει το άτομο να αντιληφθεί τις όποιες εσφαλμένες ενέργειες τον οδήγησαν στη δυσάρεστη κατάσταση που βρίσκεται, να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες για να ανακτήσει τη χαμένη ευρωστία του, να διαχειριστεί τα συναισθήματά του και να επιτύχει τελικά να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του και τους άλλους.

Υπάρχει όμως και το άτομο που απροετοίμαστο ψυχοσυναισθηματικά να διαχειριστεί το αναπάντεχο «κακό» νιώθει το έδαφος να κατακρημνίζεται κάτω από τα πόδια του, αισθάνεται να πέφτει σ’ ένα απύθμενο κενό αβοήθητο και μόνο, βιώνει την απόλυτη απόρριψη από τους άλλους, τη ζωή και την τύχη. Αποσύρεται από τον κοινωνικό του περίγυρο, απομονώνεται κοινωνικά και συναισθηματικά, υψώνει τοίχους ανάμεσα στο ίδιο και στους άλλους περιμένοντας πολλές φορές από τους άλλους να τους υπερβούν, αυτοτιμωρείται πίνοντας, καπνίζοντας και τρώγοντας λαίμαργα. Εναπομείναν εφόδιο στο σεντούκι της ψυχής η ελπίδα, η ελπίδα της αντίδρασης, της φιλίας, της συνύπαρξης, της θεραπείας, τελικά της ανάστασης. Σ’ αυτήν αν προσδεθεί ο άνθρωπος, που εξ’ ορισμού κοιτάζει ψηλά, θα καταφέρει να συνεχίσει την πορεία του στη ζωή και να στοχεύσει σε καλύτερες μέρες που τελικά, αν το πιστέψουμε, είναι πάντα εκεί μπροστά…

Καλή Ανάσταση.