New Year’s resolutions..Ή .. ματαιώσεις..?
Συνηθίζεται ο καθένας ανάλογα με την ηλικία και τη φάση ζωής του να κάνει ενδοσκόπηση και απολογισμό που ακολουθείται από στοχοθέτηση. Συνήθως, αυτή περιλαμβάνει πεδία υγείας, οικονομικά, οικογενειακά, εργασιακά, ακαδημαϊκά αλλά και λιγότερο απαραίτητα για την συντήρηση στη ζωή που όμως μπορεί να προεξάρχουν στην ιεραρχία των αγωνιών του ατόμου, όπως η βελτίωση της εμφάνισης και η απόκτηση ειδών πολυτελείας. Έτσι ακούς στόχους όπως ο έλεγχος της υπέρτασης, η μείωση του σωματικού βάρους, η αύξηση του μισθού, η βελτίωση της σχέσης με το σύντροφο, η απόκτηση πτυχίου, η πλαστική της μύτης, η απόκτηση ενός cabrio αυτοκινήτου. Το θέμα είναι ότι ο καθένας από αυτούς τους στόχους, άσχετα με το πώς φαντάζουν σε τρίτους, μπορούν να καταλαμβάνουν μεγάλο ειδικό βάρος στις αγωνίες των ατόμων. Από την άλλη και παρά το ότι πολλές φορές το αντικείμενο της στοχοθεσίας δεν διαφέρει από παρελθόντα έτη, εντούτοις η επικέντρωση και η δέσμευση στην υλοποίηση του στόχου διαχρονικά παραμένει το ζητούμενο. Δηλαδή τελικά καταλήγει να μας δυσκολεύει όχι ο στόχος καθαυτός, αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός που μας θέτει πάσης λογής προσκόμματα.
Μία από τις συνηθέστερες δυσκολίες είναι το ψυχολογικό σχήμα του ανεπαρκούς αυτοελέγχου. Αυτό είναι ιδιαίτερα ύπουλο καθώς διαδράμει υποχθόνια και χρόνια στη ζωή του ανθρώπου. Αυτή η συνιστώσα δημιουργείται και ξεδιπλώνεται από πολύ μικρή ηλικία, από τα χρόνια του δημοτικού σχολείου, για να μην πω και νωρίτερα. Ο γονιός έχει δυσκολία να οριοθετήσει την ενασχόληση με το παιδί του και τελικά την ενασχόληση του παιδιού του με την σχολική του υποχρέωση. Αυτό γίνεται γιατί ο ίδιος ο γονιός μπορεί να πιέστηκε στην δική του παιδική ηλικία και δεν θέλει να μετακυλήσει αυτή την πίεση στο παιδί του ή/και μπορεί να είναι αγχώδης κι όχι σίγουρος για τον εαυτό του. Στο ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να οδηγηθούμε εάν ο γονιός είναι επιβαρυμένος με μια άσχημη σχέση με το σύντροφό του οπότε δεν του μένουν αποθέματα ώστε να διδάξει την υγιή οριοθέτηση στο παιδί του. Τελικά, καταλήγουμε σε στιγμιότυπα όπου το παιδί γίνεται 30 ετών και όλη την ημέρα “δουλεύει” πάνω στο PC του άοκνα πετυχαίνοντας όλο και μεγαλύτερα σκορ στα games, χωρίς λοιπή δραστηριότητα, με τις “ευλογίες” των οικείων, που αποσβολωμένοι κοιτάζουν το λίμνασμα του τέκνου τους μη τολμώντας να λάβουν δραστικά μέτρα.
Οι έξεις και οι εθισμοί είναι άλλη μια συνιστώσα που δυσκολεύει την υλοποίηση στόχων. Η εγκεφαλική/ σωματική εξάρτηση μειώνει δραματικά αφενός την απεμπλοκή από το εξαρτητικό, αφετέρου την εμπλοκή με το δημιουργικό.
Κρίσεις άγχους, πανικοί και βουλιμικές κρίσεις μπορεί επίσης να τροχοπεδήσουν την όδευση του ατόμου στην επίτευξη των στόχων του. Συνήθως αυτές οι κρίσεις σχετίζονται με την ευαλωτότητα του ατόμου, που με τη σειρά της σχετίζεται με το ότι και οι γονείς του ήταν είτε αγχώδεις, είτε απαθείς, μη συναισθανόμενοι τις ανάγκες του. Τελικά, οι κρίσεις πανικού και διατροφικών διαταραχών είναι ισοδύναμες με κραυγή για προσοχή, φροντίδα και αγάπη. Όμως, όσο, εν μέσω των πανικών και των ανορεξικών κρίσεων, αυτή η προσοχή λαμβάνεται, τόσο δημιουργείται το απύθμενο πηγάδι για ακόμα μεγαλύτερη αναζήτηση προσοχής. Τελικά, το άτομο αισθάνεται ανήμπορο να ελέγξει με τη λογική του τις τεράστιας έντασης συναισθηματικές ανάγκες του, ναρκοθετώντας το ίδιο τη δυνατότητά του να εκπληρώσει τους στόχους της καινούργιας χρονιάς.
Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά της πολυπλοκότητας και του βάθους των ψυχολογικών παραμέτρων που υφέρπουν και παρακωλύουν τη δυνατότητα του ατόμου να είναι συνεπές στη δέσμευση προς τον εαυτό του για την υλοποίηση των αποφάσεων του για το νέο έτος και όχι μόνο… Αυτή η δυσκολία μπορεί να διαιωνίζεται εάν ο καθένας μας δεν ευαισθητοποιηθεί , και δεν κοιτάξει με ειλικρίνεια και γενναιότητα «μέσα» του…