ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΣΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΠΑΤΕΡΑ – ΓΙΟΥ
Για καλή (ή κακή ) μου τύχη προέκυψε η ιδέα να εκτεθώ σε μια πρωτόγνωρη για εμένα εμπειρία, αυτή της κατάδυσης (scuba diving). Η όλη διαδικασία θα περιελάμβανε θεωρητική προσέγγιση και πρακτική εφαρμογή. Θα έπρεπε λοιπόν να καθίσουμε από κοινού στο ίδιο θρανίο ως εκπαιδευόμενοι, να βουτήξουμε παρέα στον υποβρύχιο κόσμο φορτωμένοι με φιάλες οξυγόνου, αλλά και να προσαρμοστούμε στη νέα συνθήκη να γνωρίσουμε τις σωματικές μας λειτουργίες στο υποβρύχιο σύμπαν. Η εμπειρία ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ!! Μην με ρωτάτε τι με συνεπήρε περισσότερο! Η κατάδυση καθεαυτή; Η υπέρβαση του άγχους μου ώστε να εκτεθώ επιτυχώς σε άγνωρο για μένα περιβάλλον; Η από κοινού με το γιο μου εμπειρία; Εάν με ρωτάτε μάλλον περισσότερο το 3ο σκέλος.
Ίσως επηρεασμένος από τη δουλειά μου, ή μάλλον από τους λόγους που με ώθησαν να την επιλέξω, θεωρώ ότι ο δεσμός πατέρα – γιου είναι μια μαγική κατάσταση ισοδύναμη του να βάζεις θεμέλια σε ουρανοξύστη. Συνήθως, η μητέρα θεωρείται το συναισθηματικό λιμάνι της οικογένειας. Η παρουσία του πατέρα – άνδρα στη διαμόρφωση της ψυχοσύνθεσης του αγοριού (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι υποδεέστερο το ειδικό βάρος για την κόρη) είναι καταλυτικής σημασίας.
Η ανάγκη της αποδοχής, της αγάπης, της αναγνώρισης της αξίας καθώς και η ενδοβολή των χαρακτηριστικών του πατέρα – μέσω της μίμησης – είναι εγγενείς ανάγκες και η εκπλήρωσή τους σμιλεύεται καθημερινά. Ο πατέρας παρακολουθεί το καθημερινό θαύμα της ανάπτυξης του γιου του, το ίδιο το θαύμα της ζωής. Είναι πολύ δύσκολο να ισοσταθμίσεις το να κάνεις το γιο σου να αισθάνεται κοντά αλλά συνάμα να τίθενται και όρια. Τα όρια που θα βοηθήσουν το γιο να είναι δημιουργικός και να εχει υγιή σχέση με τον εαυτό του και με τους άλλους. Το να γνωρίσει την ασφάλεια ο ίδιος του ώστε να μην προβάλλει ανασφάλειες αύριο στους/στις φίλους και συντρόφους του. Το συνηθισμένο βέβαια σενάριο είναι να έρχονται στο γραφείο γυναίκες προβληματισμένες για τη σχέση τους με το σύντροφό τους∙ εντούτοις δεν σπανίζει και το σενάριο να έρχονται άνδρες με συμπτώματα που τελικά φαίνεται ότι προέρχονται από την ελλειμματική σχέση με τον πατέρα τους. Είναι λυπηρό ν’ ακούς έναν πατέρα ν’ ανταγωνίζεται το γιο του.
Επιτρέψτε μου όμως να κλείσω εδώ, με την υπόσχεση να αναπτύξω περαιτέρω κάποια στιγμή το θέμα αυτό, καθώς ο γιος μου κατ’ επανάληψη ακουμπά το πόδι του στο δικό μου ζητώντας μου να παίξουμε επιτραπέζιο στο ταξίδι επιστροφής από το νησί…